Τσουκνιδόπιτα

Καθώς ξεβοτάνιζα το μπαξέ εψές το βράδυ, με φαρμάκωσε μια τσουκνίδα κι έτσι για να την εκδικηθώ, την έκανα πίτα ! Την ξερίζωσα, τη χτύπησα με την τσάπα και τέλος την πάτησα με τις λασπωμένες μου μπότες! Η ιδιαίτερη μυρωδιά που έβγαλε η πατημένη φυλλωσιά της , γαργάλησε τη μύτη μου και μου’φερε όρεξη να φκιάσω τσουκνιδόπ’τα!

Στην κατάψυξη είχα φυλάξει τσουκνιδοκορφές που με γάντια και με πολλή προσοχή είχα μαζέψει τον Απρίλη, όταν ήταν τρυφερούλες (πριν σποριάσουν, γιατί αυτή που σκότωσα ήτανε σποριασμένη, αλλιώς θα τη σκότωνα? Δε θα τη σκότωνα!!), και τις είχα ζεματίσει σ΄αλατισμένο νεράκι.

Ετοίμασα τσάκα τσάκα τη ζύμη για το φύλλο (για το τετράγωνο ταψί της κουζίνας), έβγαλα και την τσουκνίδα να ξεπαγώνει και πήγα στο μπαξέ να συνεχίσω το ξεβοτάνισμα. Μετά μια ώρα, άφησα την τσάπα κι έπιασα τη σαϊτα (έτσι το λέμε εμείς τον πλάστη).




Ζύμη

1 ποτήρι χλιαρό νερό
ένα κουταλάκι αλάτι
ένα κουταλάκι ξύδι
ένα φλιτζανάκι του ελληνικού(ή τούρκικου – όπως θέλετε) καφέ λάδι
μιά μύτη σόδα φαγητού (γίνεται πιο τριφτό το φύλλο)
και γύρω στα 2+ ποτήρια αλεύρι ή για να μη ξεχνιόμαστε … «όσο σηκώσει …»


Βάζουμε το αλεύρι σε λεκανίτσα, ρίχνουμε όλα τα άλλα υλικά σε μια λακκούβα στη μέση και ζυμώνουμε προσθέτοντας αλεύρι για μια μαλακή αλλά στιβαρή ζύμη. Την κάνουμε μια μπάλα, την πασπαλίζουμε με αλεύρι τη σκεπάζουμε με μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες…

Γέμιση

Όσο είναι μισοπαγωμένη η τσουκνίδα, την κόβουμε με το μαχαίρι σε διαστήματα ½ πόντου (γιατί αν ξεπαγώσει τζατζαλιάζει και δεν κόβεται), τρίβουμε στον τρίφτη ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκόβουμε και 5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια και τα σωτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε και την τσουκνίδα, πιπέρι και σιγοβράζουμε για 10 λεπτά (αν χρειαστεί ρίχνουμε ελάχιστο νερό). Ρίχνουμε στη γέμιση μια χεριά (σχεδόν ένα φλιτζανάκι του καφέ που λέγαμε παραπάνω) τραχανό σταρένιο (γλυκό) ή πλιγούρι (αν δεν είμαστε Θρακιώτες) κι αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει. Ξεκινάμε ν’ ανοίγουμε φύλλα κι όταν έχουμε φτάσει στη μέση κι έχει κρυώσει κι ο «γόμος», του προσθέτουμε 5-6 κλαδάκια άνηθο ψιλοκομμένο, 2-3 αυγά, ¼ τυρί φέτα κι αλάτι ανάλογα με το πόσο αλμυρή είναι η φέτα.

Πίτα

Ανοίγουμε το φύλλο με όποιο τρόπο θέλουμε : Βλάχικη μαργαρίτα, πιταράκια το’να πάνω στ΄άλλο, ένα ένα, στριφτάρι κλπ…
Βάζουμε τα μισά φύλλα στο λαδωμένο πάτο του ταψιού, λαδώνοντάς τα καλά ενδιάμεσα και αφήνοντας το κάτω φύλο να εξέχει του ταψιού, ώστε να κάνουμε «κόθορο». Ένα νοστιμευτικό tip είναι αντί για λάδι να χρησιμοποιούμε φυτίνη λιωμένη μαζί με λίγο φρέσκο βούτυρο για το λάδωμα των φύλλων. Στη μέση της πίτας βάζουμε το γόμο και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα φύλα. Τελειώνουμε γυρνώντας το φύλο του πάτου που εξέχει απ΄το ταψί μέσα και τυλίγοντάς το με τρόπο που να δημιουργεί μια κουλούρα γύρω απ΄την πίτα που λέγεται «κόθορος». Πατάμε με πλάγιες μαχαιριές τον κόθορο, χαράζουμε προσεχτικά την πίτα, ραντίζουμε με λάδι και νερό (περίπου ένα φλυτζανάκι του καφέ νερό) και ψήνουμε στους 180 για 45’ περίπου.

Ανοίγουμε ένα κουτάκι μπύρα και περιμένουμε να ψηθεί….