Πέμπτη, Δεκεμβρίου 18, 2008

Χιόνια, στο καμπαναριό … και όχι μόνο!




Απ΄τη μέρα που ο γιος μου άρχισε να συμμετέχει στο στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, το βασικό event, δεν ήταν ούτε η τοποθέτηση της κορυφής, ούτε το κρέμασμα της πρώτης μπάλας, ούτε το άναμμα των φωτακίων, αλλά το “χιόνισμα” του δέντρου! Ήταν μια διαδικασία στην οποία δεν τον άφηνα να συμμετάσχει (για ευνόητους λόγους) κι εκείνος παθιασμένα προσπαθούσε να με πείσει να τον αφήσω. Όταν φτάναμε να “χιονίζουμε” τα τελευταία, κάτω κάτω κλαδιά, λύγιζα και του έδινα πια το πηρούνι για να “χιονίσει” κι αυτός. Πασάλειβε όσο μπορούσε κι ύστερα έχωνε τα χεράκια του στο μπώλ με το περίσσευμα κι έτριβε τα δαχτυλάκια του, πιστεύοντας οτι το χιόνι είναι παγωμένο μόνο όταν βρίσκεται έξω …. Όταν μεγάλωσε λίγο και κατάλαβε ότι το χιόνι δεν ήταν αληθινό, το ενδιαφέρον του έπαψε κι όταν μεγάλωσε κι άλλο, στην κατάλληλη στιγμή πέταγε την ατάκα.. “είσαι έτοιμη για τις αλχημείες σου??”

Το χιόνι λοιπόν, που η αγαπημένη φιλενάδα μου η Θάλεια μούμαθε να φτιάχνω και που τα τελευταία χρόνια κόντεψα να το ξεχάσω, μπαίνει μόνο σε φυσικά χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εγώ, εδώ και 5-6 χρόνια το γύρισα στο τεχνητό, για να μη το πω ψεύτικο δέντρο, όχι απο οικολογική συνείδηση, γιατί δεν πιστεύω στην οικολογία του πλαστικού, παρά μόνο για πρακτικούς λόγους. Έτσι μοιράζομαι σήμερα τη συνταγή για χιόνι μαζί σας, για όσους στολίζουν ακόμη φυσικά δέντρα κι έχουν ένα σπίτι να μοσκοβολάει δάσος, ώστε να το στολίσουν με “χιόνι κουζινικό”…

Χιόνι
1 σαπούνι άσπρο Μασσαλίας
1 λεμόνι
νερό

Τρίβουμε το σαπούνι στο ψιλό του τρίφτη για να γίνει σκόνη
Χτυπάμε στο μίξερ, σαν να κάνουμε μαρέγκα, ρίχνοντας νερό μέχρι να γίνει σαν αφρός ξυρίσματος και να στέκεται στο πηρούνι (όσο νερό πάρει)
Στίβουμε ένα λεμόνι και ανακατεύουμε το χυμό στο χιόνι (οπωσδήποτε – αν δεν μπει λεμόνι διαλύεται μόλις στεγνώσει)
Απλώνουμε με πηρούνι πάνω στα κλαδιά του έλατου
Η ποσότητα χιονιού που βγαίνει είναι περίπου ένα μεγάλο τάπερ (μισού καρπουζιού)

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2008

Το Παζάρι και το Πνεύμα

Δεν είναι δυνατό να γίνει Παζάρι για τους Δρόμους Ζωής και να μην δώσουμε παρόν ο Ντίνος κι εγώ! Στην Αθήνα πηγαίνουμε πάντα και μόνο γι΄αυτό. Κάθε χρόνο, στις αρχές του Δεκέμβρη, μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας και κατηφορίζουμε. Γυρίζουμε, όλο χαρά, με το Πνεύμα των Χριστουγέννων να βολτάρει μεσ΄την ψυχή μας. Φέτος η δουλειά πολλή, ο ελεύθερος χρόνος λιγοστός και τα καλούδια που είχα να προσφέρω λιγοστά κι αυτά, αλλά το ραντεβού με το Πνεύμα δεν το χάνουμε!!!

Φτάσαμε βράδυ Παρασκευής, μιας ηλιόλουστης Παρασκευής που δε σε προετοίμαζε με τίποτε για το άγριο Σάββατο που ακολούθησε. Στη Μεθώνης, στο κτίριο με τα πλακάκια των ονείρων μου, κόσμος πολύς, κόσμος κουρασμένος αλλά σ΄έξαψη. Το Πεφταστέρι στολίζει τις ζωγραφισμένες κουτάλες και τα μικροσκοπικά γλυκάκια του, η Ναταλία κρεμάει ποδιές ζωγραφισμένες, η Τίνα κολλάει ετικέτες σε βαζάκια, η Νένα, η Λία, η ΜαρίαΠ, ο Αθήναιος, όλοι εκεί. Σκάει μύτη η Λουϊζα με την κατάκοπη Μάρω και τ΄όμορφο σκουφί της, όλοι εκεί ... παρόντες!

Βολτάρω στα εκθέματα και σταμπάρω τ΄αυριανά μου ψώνια. Φέτος δε θα το χάσω το σύγλινο της Ντίνας, ούτε τους χουρμάδες του Αθήναιου, ούτε τις ποδιές της Ναταλίας … δε βλέπω γιαουρτομπαλάκια κι απελπίζομαι ....

Πρωϊ πρωϊ το Σάββατο με το καλαθάκι μου ανά χείρας φορτώνω . ....... Τα τρόπαια πολλά κι όλα καλά. Λικέρ φλασκούνι και βατόμουρο της ΜαρίαςΠ, μαρμελάδες χουρμά και κονφί σκόρδου του Αθήναιου, Σύγλινο (επιτέλους – δυο χρόνια προσπαθώ να το πετύχω!!), ζωγραφισμένες κουτάλες και γλυκοτσιμπιδάκια, ποδιές, σπιτάκια κι άλλα πολλά.

Κατεβαίνουμε στο υπόγειο για καφέ. Φιλιά κι άλλα φιλιά, σ΄ένα μισάωρο μαζευόμαστε Ρούλα, Μπιχάπης, Κικίτσα και Witch που φέτος τις αντάμωσα, Chios online, Yannis ..... Πόση χαρά, πόσα γέλια, λίγα μέτρα πιο κει απ’ τον τόπο που μάτωσε το βράδυ. Κάνω δεύτερη επιδρομή για τα ξακουστά αρωματικά σαπούνια της Μάγισσας των ασφόδελων, με άρωμα σοκολάτα, γιασεμί και πικραμύγδαλο.

Το μεσημέρι ρακές και μεζέδες εκλεκτοί με αγαπημένους φίλους κι άλλα γέλια κι άλλη χαρά ...

Κι΄ύστερα .....................................

Κυριακή πρωϊ ξεκινήσαμε για την επιστροφή αμίλητοι, αγέλαστοι με βαριά καρδιά ... κι όλο βαραίνει μέρα με τη μέρα η καρδιά μας...κι ακόμη δεν το χωράει ο νους μας αυτό που έγινε, αυτό που γίνεται....

Πόσην οργή κρύβουνε μέσ΄ στις ψυχούλες τους τα παιδιά μας!

Όχι, φέτο δεν ανταμώσαμε με το Πνεύμα των Χριστουγέννων.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 08, 2008

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…

Θλίψες μαζί με δακρυγόνα, οδύνες και σπαραγμούς κι ειλικρινά συλλυπητήρια και καπνογόνα μαυρίζουν τον Αττικό ορίζοντα….

Υποκρισία, ψέμα κι ένα κορμάκι άγουρο, άψυχο σ΄ένα νεκροτομείο …

Κι όλη η οδύνη κι ο σπαραγμός … της μάνας! του πατέρα! κανενός αλλουνού!!

Ποια τιμωρία αξίζει του Σερίφη, του νταή, του ανειδίκευτου φρουρού?

Θα’θελα να τον σκίσω, να τον τσακίσω, να τον λιώσω, να τον ξεφλουδίσω…

Μπαίνει ποτέ η βρισιά, το μπουκάλι, το καδρόνι, η πέτρα κι η μολότοφ, κόντρα στη ζωή?

Ποιοι είναι αυτοί οι υπάνθρωποι τραμπούκοι που τάχθηκαν να μας προστατεύουν κι ανεξέλεγκτα αποφασίζουν για ζωές?

Ποιοι είναι αυτοί οι αντιεξουσιαστές που εξουσιάζουν τα Εξάρχεια, που καίνε, σπάζουν και ρημάζουν?

… κι αν το δεκαπεντάχρονο αγγελούδι δεν έμενε στο Ψυχικό αλλά στο Γκάζι …?? κι αν το λέγανε Μουράτ, …???

Ποια Δημοκρατία ρε γαμώτο…..???

Τρίτη, Ιουλίου 15, 2008

... διασχίζω την κοιλάδα του Ανθεμούντα .....
μετράω ..... ένα, δυό, τρία, ......είκοσι, .......σαράντα....


Πάνω από πενήντα "κανόνια" πετάνε νερό ........
κι εγώ αγωνίζομαι μ' ένα ποτήρι κι' οδοντόβουρτσα ..................




Πέμπτη, Μαΐου 15, 2008

... κι ο μπαξές...

.. με τα χειμωνιάτικα που απομείνανε....


ολίγες αγγινάρες...

ο μαϊντανός...

οι σαλάτες...


τα μαρούλια....

τα κρομμύδια...


καροτάκια....

φινόκια ...

ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΣΟΔΕΙΑ ΣΤΑΦΥΛΙΩΝ....


Δευτέρα, Μαΐου 12, 2008

Το λουλουδάκι του μπαξέ...






Χωρίς τίτλο...


Πέμπτη, Μαΐου 08, 2008

Τα Γιργίργια κι ο μεζές τους.

Καλό γιαλό έχουμ’ απόψε κι ο κόλπος γιόμισε γιργίργια που καταφτάσανε απ΄ολούθε.



Σαρανταδυό μέτρησα στο λιμανάκι και τώρα μες το δείλι, δέκα, έντεκα, δώδεκα στη σειρά μετρώ, τό’να πίσω στ΄άλλο, ν’ αρμενίζουν κόντρα στην ηλιόστρατα, ίσαμε νάβρουν το μέρος το καλό, για ν’ αράξουνε και να αμολήσουνε τις λάμπες.




Πριν ακόμη χαθεί το φως ανάβουνε κι η θάλασσα στολίζεται γιορτινά.




Με το σκοτάδι μοιάζουν γιορντάνια που φεγγοβολάνε, σα νάχει πανηγύρι η θάλασσα.



Πρωί πρωί αποκομίζω μια στάλα απ΄τη σοδειά τους κι αφού σα γατιά πεινασμένα την τσακίζουμε, με λαδοψαρωμένα χέρια φωτογραφίζω τ΄απομεινάρια…. έτσι,… για μεζέ…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!!!


Free Counters
Free Counter Hungry For Life