Δε στό'πα το στερνό αντίο!

.... ήρθε πολλές φορές ο θάνατος

πήρε πολλούς, γνωρίστηκε με τους υπόλοιπους

δεν υπακούει πια στις άνωθεν εντολές

έχασε και την αγριάδα του ....

Ο Αρχέλαος απαγγέλει ...

Ο ποιητής Νίκος Γρηγοριάδης απαγγέλει κι ο Αρχέλαος συλογάται...

Kαι βαθιά, κάτω από τα επιχρίσματα του χρόνου

το γλέντι να κρατάει καλά

ακοίμητο σε φωτεινά μερόνυχτα κι άφεγγες βδομάδες,

ανεξήγητο σαν θαύμα ή αυτό που λέμε επεμβάσεις

του αόρατου, επειδή και το φεγγαρόφωτο

σήκωνε σε σκοτεινά κύματα το ’να σπίτι

και τ’ ακουμπούσε απαλά πάνω στο άλλο ξανά και ξανά,

ωσότου όλο το χωριό γέμιζε Mαύρη Θάλασσα

με τα δελφίνια να γλιστρούν δοξαριές στις χορδές της λύρας.

Kαι να προβάλλουν τότε ένας ένας στη σειρά οι γλεντοκόποι

και ν’ ανεβαίνουν με τους ατμούς της νοσταλγίας τους στον ουρανό,

αμίλητοι αγναντεύοντας μέσ’ απ’ τα κλωνάρια του

την ομίχλη του μούστου σ’ όλο το μήκος των ακτών.

Kι ύστερα να πέφτουν με αργές κινήσεις τυλιγμένοι σε σύννεφα,

που μπορεί να ’ταν σεντόνια κατάλευκα ονείρου,

κι εκεί να βυθίζονται στον ύπνο, τύφλα στο μεθύσι,

όχι απ’ το γλυκό κρασί μα απ’ το άλλο το πιο βαρύ

που το ’χει αναμείξει

μ’ αγιάτρευτο μαράζι το τραγούδι.

Νίκου Γρηγοριάδη "Το Γλέντι"

καλήν αντάμωση.....