Τ’ αγαπημένα μου «μυρμηγκάκια» ξαγρυπνούν!

Εγκυκλοπαιδικές Πληροφορίες :
Οι Πέρσες ονόμαζαν τις μαρμότες «μυρμήγκια της γης». Η μαρμότα είναι από τα πιο μεγάλα τρωκτικά των βουνών. Στην Ελλάδα δε συχνάζει, αλλά κι εκεί όπου αφθονεί, δεν είναι πολύ γνωστή. Ίσως επειδή αυτό το ευκίνητο, παιχνιδιάρικο και χαριτωμένο ζώο κάνει διπλή ζωή. Όταν έχει καλοκαιρία, ζει στα λιβάδια, αλλά με τα πρώτα κρύα τρέχει να κρυφτεί κάτω από τη γη.
Η μαρμότα ζει στα ορεινά λιβάδια, σε υψόμετρο από 1.800 ως 3.000 μέτρα. Από την άνοιξη ως τα τέλη καλοκαιριού, αφιερώνει καθημερινά όλον της το χρόνο στην αναζήτηση τροφής. Η εποχή του ζευγαρώματος ξεκινά στις αρχές Απριλίου για τις μαρμότες, όταν τελειώνει η χειμερία νάρκη. Tο γονιμοποιημένο θηλυκό κυοφορεί επί πέντε εβδομάδες περίπου. Συχνά εγκαθίσταται σε μια υπόγεια φωλιά, κάπου δέκα μέτρα μακριά από τους άλλους. Την καθαρίζει και την ντύνει με ξερά χόρτα πριν γεννήσει. Aυτό θα συμβεί προς τα τέλη Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου. Kάθε γέννηση φέρνει στο φως δύο ως επτά μικρά.
Τον Οκτώβριο οι μέρες μικραίνουν και η θερμοκρασία πέφτει. Oι μαρμότες θα πρέπει να έχουν ετοιμάσει ήδη το λαγούμι όπου θα ξεχειμωνιάσουν ._



Έχω λοιπόν την τύχη, στην έκταση που βρίσκεται ανάμεσα στο εξοχικό μου σπίτι και στη θάλασσα να κατοικοεδρεύει μια ολόκληρη αποικία από μαρμότες! Ένα περίπλοκο δίκτυο υπόγειων λαγουμιών τις κάνει να μας μπερδεύουν διαρκώς και να μας κρύβονται εύκολα. Όταν τις πρωτοείδαμε νομίσαμε πως είναι σκιουράκια, μας παραξένεψε μετά η μικρή ουρά που είχαν ώσπου κάποιος μας είπε ότι είναι μαρμότες.

Μάθαμε γι αυτές! Μητριαρχικές οικογένειες, διώχνουν τ΄αρσενικά σα μεγαλώσουν. Η μάνα κρατάει το λαγούμι και διώχνει και τις κόρες. Σαν τύχει κάποιο κακό, φιλοξενεί «μόνο» το δικό της σόϊ!! Έχει αναπτύξει μηχανισμό που αναγνωρίζει την οικογένεια!! Έχει ακτίνα επικράτειας, πολεμάει σκληρά και διώχνει όποιον την καταπατήσει!

Έχει κι άλλες ικανότητες η μαρμότα! Στην Αμερική σε μια πολιτεία, περιμένουν όλοι με αγωνία, γύρω στο τέλος Φλεβάρη την πρώτη μαρμότα που θα βγεί απ΄τη φωλιά της! Μαζεύεται κόσμος πολύς και παρακολουθεί με υπομονή! Θα δείξει λέει, η μαρμότα τον ερχομό ή όχι της Άνοιξης, απ’ την κατεύθυνση που θα κοιτάξει βγαίνοντας απ το λαγούμι!

Η μαρμότα τρώει τρυφερά φυλλαράκια και καμιά φορά καταδέχεται και τα φλούδια από φρούτα που της ρίχνουμε. Στέκεται χαριτωμένα στα πίσω ποδαράκια και με τα δυο χέρια φέρνει την τροφή στο στόμα! Κάθε πρωί ρουφάει τις δροσοσταλίδες απ’ τα χόρτα. Με πάθος κι ακούραστα, αρχίζει μετά να ετοιμάζει το λαγούμι για τη γέννα! Με βιασύνη μαζεύει ξερά χορταράκια και τα τακτοποιεί μες. Το λαγούμι! Στη μέση του καλοκαιριού θα δούμε και τα μικρά, 2-3 συνήθως!


Η πρώτη μας έννοια κάθε πρωί είναι τα μαρμοτάκια. Στο ένα χέρι ο καφές και στ’ άλλο τα κιάλια για να τα μελετάμε σε κοντινό πλάνο! Που και που ρίχνουμε και καμιά ματιά στο νταλιάνι μπας και δούμε κάνα ψάρι να πηδάει ή κάναν κορμοράνο να στεγνώνει τα φτερά του! Η κοντινότερη απόσταση που τά’χω πλησιάσει είναι ένα μέτρο, τα μικρούλια, πριν αναπτύξουν μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Στεκόμουν ακίνητη για ένα τέταρτο, πίσω του, ακίνητο κι αυτό και το χάζευα. Ο αέρας ήταν κόντρα μάλλον και δε με καταλάβαινε, παρ’ όλα αυτά ένιωθε κάποιον κίνδυνο που το’κανε να στέκεται και ν’ αφουγκράζεται.

Με τον ερχομό του Φθινοπώρου, πρώτα τ΄αρσενικά κι ένα μήνα μετά τα θηλυκά χώνονται στα λαγούμια για να ξεχειμωνιάσουν, να κοιμηθούν! Τέλος Οκτώβρη δεν κυκλοφορεί πια ψυχή …συνήθως! Έτσι γίνεται κάθε χρόνο … Εκτός από φέτο! Φέτο το κρύο δεν ήρθε ακόμη και το βιολογικό τους ρολόι ανατινάχτηκε! Τριγυρίζουν ακόμη ζαλισμένα, περιμένοντας την εντολή της φύσης … κι εκείνη αργεί!
Θα προλάβουν να ξεκουραστούν οι μαρμότες μου φέτο………..???