Τα μνημεία στήσης του κυρ Νίκου.

Όποιος ταξιδεύει μαζί μου για Έδεσσα – Πόζαρ (αυτοί είναι πλέον οι συνήθεις προοροσμοί μου!!), υφίσταται κατά τη διαδρομή, τη σχετική ξενάγηση που αποτελεί πλέον “παράδοση” για την ευρύτερη οικογένειά μας. Έχω βέβαια προσθέσει ένα δυο νέα σημεία γενικότερου ενδιαφέροντος, αλλά τα σημαντικότερα παραμένουν τα «μνημεία στήσης του παππού μου»!

Ο κυρ-Νίκος ήρθε ετών 18 στα Γιαννιτσά απ’ τη Θράκη και συγκεκριμένα απ΄ την Πόλη, αφού πέρασε δυο χρόνια αιχμαλωσίας στους Τούρκους – άλλη φορά θα πω γι αυτά – και ήταν απ’ τα καλύτερα μαστόρια στα Γιαννιτσά. Οικοδόμος, κουκουές χαρακτηρισμένος (σύνδεσμος του κόμματος), πράγμα που δεν μπορώ να πω ότι τον βοήθησε ιδιαίτερα στην πολυτάραχη ζωή του, ούτ’ αυτόν ούτε τη μάνα μου που από Νομική που είχε περάσει την ανάγκασαν να φοιτήσει στη Θεολογία για να την γράψουν στο Πανεπιστήμιο (αυτό δα έλειπε, να σπουδάζει το κράτος παλιοκουμούνια!!!!!)! Τα έργα του πολλά στα Γιαννιτσά, έχτισε τις αποθήκες του συνεταιρισμού, εκκλησιές κι άλλα πολλά.

Υπάρχουν όμως δυο «μνημεία» που έστησε ο παππούς και που για την οικογένεια αποτελούν τα «μνημεία στήσης» του.

Ο παππούς στήνων το άγαλμα των Γιαννιτσών, απεικονίζεται αριστερά, εμφανώς ζοχαδιασμένος που καθυστερούν για φωτογραφίες και τα ρέστα ....

Μπαίνοντας στα Γιαννιτσά, στ’ αριστερά, βρίσκεται το «Μνημείο». Κάθε φορά λοιπόν που πλησιάζουμε, διερχόμενοι τώρα πια, ενημερώνω όποιον είναι μαζί μας πως αυτό το άγαλμα το ‘στησε ο παππούς μου ο Νίκος! Για την ακρίβεια έχτισε τη βάση πάνω στην οποία στήθηκε το άγαλμα που ποτέ δεν πρόσεξα ούτε έμαθα τι συμβολίζει!

Το καμίνι του παππού

Βγαίνοντας απ τα Γιαννιστά, πάλι αριστερά, βρίσκεται ένα καμίνι. Το καμίνι αυτό, το ‘στησε ο παππούς με το θείο Μανώλη.




Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και την επαναλαμβανόμενη ενημέρωση για αυτά τα δυο μνημεία, κάθε που περνούσαμε από κει. Είναι μια παράδοση που πέρασε από γενιά σε γενιά και που την πέρασα κι εγώ στο γιο μου και στους κατά καιρούς συντρόφους και φίλους μου!



Το ίδιο κάνουν κι όλοι οι λοιποί του σογιού κι είμαστε τελικά ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για τα «μνημεία στήσης του παππού μας!!!»