Η αντίφαση της μάνας.

Κατοχή! Η κυρά Σαραφεία ανοίγει διάπλατα τα κανάτια ν΄αερίσει κι ένα κατακόκκινο σφυροδρέπανο ορμάει μες στο σπίτι απ΄τον απέναντι τοίχο. Ένα άτσαλα γραμμένο «ΕΞΩ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ» την κάνει και μισοχαμογελάει …

«Ν’ αγιάσ’να τα χερούδια σας..!! » σιγοψιθυρίζει κι ορθώνει την πλάτη.

Το τζιάκ’ καίει στη γωνιά κι αυτή σέρνει το βήμα στη μέσα κάμαρα να ξυπνήσει τον δεκαεφάχρονο Στεφανή, τον πρωτότοκό της. «Έφεξε, σήκω» και πιάνει την κανάτα να του ρίξει να νυφτεί. Μες στο μισοσκόταδο βλέπει τα χέρια βρώμικα, τα νύχια γεμάτα μπογιά ...κόκκινη μπογιά....

«Αγιού!!! Κω χαρά στο θάμα!!! Θα στα κόψω βρε αχριγιάν’(ι) τα χέρια’σ...!!»

Ξεκουράσου στη γαλήνη Στεφανή! Τέλειωσαν τα Μακρονήσια της ζωής σου....