Σ α α α λεέπ’!

Γωνία Τσιμισκή μ΄Αριστοτέλους είναι ο Τερκενλής!

Γωνία Τσιμισκή μ΄Αριστοτέλους είναι κι ο σαλεπ’τσής!

Ξανθιώτης, μερακλής κι αρτίστας! Πιάνει την λαβωμένη αλουμινένια κουτάλα του και τη βουτά στο υγρόν πύρ, μισογιομίζει το ποτήρι, ρίχνει κανέλλα και πιπερίριζα… «κάνει καλό για το βήχα..», ενημερώνει, το ξαναγυρνάει στην κουτάλα ν’ ανακατωθούν τ΄αρώματα κι από κει ξανά στο ποτήρι λίγο λίγο κι από αψηλά να πάρει αγέρα!!

Δεύτερη φορά κάνει το ίδιο νούμερο και το σαλέπι με διπλή χαρτοπετσέτα για κασκόλ, φτάνει στα χέρια σου. «Πρόσεχε! Καίει τη γλώσσα, λίγο λίγο και ρουφηχτά» συμβουλεύει!

«Θέλει τέχνη το σαλέπ’! Και στο μάζεμα και στο βράσιμο! Θέλει υπομονή, νοιάξιμο, να στέκεσ΄απο πάνου κι όλο ν΄ανακατώνεις, σε σιγανή φωτιά! Δεν το φτιάνουν όλοι έτσ’! Δεν ξέρουν. Το μάζωμα ύστερα!! Μεγάλη υπόθεση! Άλλο χρώμα τ’ αρσενικά κι άλλο τα θηλυκά! Και τα δυο κάνουν σαλέπ αλλά τα θηλυκά είναι τα καλύτερα! Τα σημαδεύουμε την άνοιξη και πάμε μετά, Αύγουστο μήνα να μάσουμε, ..όχι όλα, ..λίγα, νά’χει και τον άλλο χρόνο! Τη ρίζα θέλουμε , να την ξεράνουμε, να την κοπανίσουμε, … πολλή δουλειά, …δεν ξέρουν πολλοί να την κάνουν… Πρόσεχε! Καίει τη γλώσσα, λίγο λίγο και ρουφηχτά! Καλές γιορτές…»

Γλύκα – γλυκιά πιο γλυκιά κι από γλυκό φιλί! Γλύκα παχιά, πηχτή να κυλάει στο λαιμό και να τη νιώθεις, να πέφτει στο στομάχι λάβα γαλήνης και ζεστασιάς!

Καλά Χριστούγεννα!! Γλυκό σαλέπι να’ναι οι γιορτές σας!