ΣΩΤΗΡΗΣ ΑΔΑΛΑΚΗΣ

Μ΄ένα πλατύ χαμόγελο κι ενα ροζέ πουκάμισο, μας κάθισε στο τετράγωνο τραπέζι με το κατάλευκο, καλοσιδερωμένο τραπεζομάντηλο και στο δευτερόλεπτο έφτασαν τα «χωρίς» και τα «με γλυκάνισσο» κι άρχισε ο χορός της γεύσης. Περισσή φροντίδα για τον καθένα χωριστά, γελάκια και πειράγματα κι αμέσως τον νιώσαμε «δικό μας» και το χώρο και τον κύριο Σωτήρη.

Δεν ήταν απλός χορός της γεύσης τούτος, ήταν οριεντάλ, τα πιάτα πήγαιναν κι έρχονταν κι η απόλαυση απλώνονταν στο σώμα και στο πρόσωπο. Οι εκπλήξεις η μια μετά την άλλη!

Ε ρε τι γίνεται σαν πατάς με το ‘να πόδι στο Διδυμότειχο και με τ΄άλλο στην Κρήτη! Αγκαλιάζεις όλη την Ελλάδα κι από τούτο τ΄αγκάλιασμα γιομίζουν τα τηγάνια κι οι χύτρες σου γλύκα, μελώνουν τα πράσα, το σπανάκι διώχνει την αψάδα του, τ΄αλεύρι παντρεύεται το καλαμάρι και τα λεμόνια ντύνονται τα τούλια τους και κάνουνε τις νύφες! Και τότε σπάει η ακαμψία και το κολλάρισμα και γίνονται όλα μπαλετικά γιατί ο chef ξέρει κι είναι σίγουρος κι ο χώρος ζεσταίνεται και δε θέλει στολίδια πλουμιστά και must!

Σωτήρης Αδαλάκης! Τι άλλο μας κρύβεις άραγε Σαλονίκη???