PENNY LANE

Ήταν στην Προξένου Κορομηλά.
Το’χαν ο Ρούλης κι ο Ισάμ.
Στη μπάρα του ήπια τις πρώτες μου βότκες.

Σάββα λέγανε το μπάρμαν και μ΄είχε μάθει, είχε πάντα στο ψυγείο κρυμμένη μια Stolichnaya για μένα. Μόλις μ΄έβλεπε, έβγαζε ένα σφηνάκι και το γέμιζε απ΄το παγωμένο υγρόν πύρ. Τα σφηνάκια στην πορεία γίνονταν δυο και τρία, σπανιότερα σε μεγάλους νταλγκάδες, ξέφευγαν απ΄αυτά τα νούμερα…

1983, 1984, λίγο πριν η ζωή μου κάτσει τα μεγαλύτερα χαστούκια της απανωτά, σκαρφάνωνα στα σκαπμώ του PennyLane κι από κει πάνω πέταγα ευτυχισμένη, δίπλα στο μεγάλο έρωτα της νιότης μου, από κει πάνω με γεύση παγωμένης βότκας στο στόμα του ‘δινα την καρδιά μου, τον άκουγα και τον λάτρευα, τον άγγιζα και ζούσα. Και γύρω η γλύκα του PennyLane, η ζεστασιά του ξύλου, το χαλαρό φως, οι αγαπημένοι ήχοι κι οι μυρωδιές του αλκοόλ.

Κάποιος τα είδε όλα αυτά κι είπε... «Φτάνει τόσο!» κι άρχισε να με κουτρουβαλάει και να με σφαλιαρίζει και μαζί μ΄εμένα να τα παίρνει μπάλα όλα. Αρρώστιες, θάνατοι απανωτοί αγαπημένων, ίσαμε το καλοκαίρι του ’84 ήρθε κι ο χωρισμός απ΄το μεγάλο έρωτα. Έπεσα σε μαράζι, κλείστηκα μέσα μου, πήγα στο Λιτόχωρο, ερημίτισσα στο εξοχικό μας. Έκλεισα τα πατζούρια, κοίταγα τους μαύρους τοίχους κι έκλαιγα. Τα βράδια έβγαινα έξω κοίταγα τον Όλυμπο κι έκλαιγα.

Δυο μήνες έκλαιγα κι έπειτα πήρα χαρτί και μολύβι κι άρχισα να γράφω, να γράφω, να γράφω…. Μόνη μου συντροφιά οι γονείς μου τα Σαββατοκύριακα. Κείνο το καλοκαίρι γίναμε φίλοι με τον πατέρα μου, μου τράβηξε το βλέμμα απ΄τον Όλυμπο, μου’δωσε μαντίλι για τα δάκρυα κι έστησε μια σκακιέρα ανάμεσά μας. Παίξαμε αμέτρητες ώρες σκάκι, μου μίλησε με τον Καβάφη και τον Έλιοτ, με την Πρέβεζα και τον Καρυωτάκη, κλείναμε τις βραδιές με Σεφέρη για όνειρα γλυκά.

Κείνο το καλοκαίρι, μετά το γλέντι για τα γενέθλιά του στις 8 του Αυγούστου, μας αγκάλιασε και μας είπε πως δε θα ξαναγιορτάσει γενέθλια… Τ΄άκουσε αυτός με τις σφαλιάρες, «ωραία!» σκέφτηκε, μ΄άρπαξε κι άρχισε να με χτυπάει σαν το χταπόδι και 4 Οκτώβρη μου πήρε και τον πατέρα.

Περάσανε εικοσιτόσα χρόνια και κοίτα που μου είπανε ότι στο Εμπορικό κέντρο Χαριλάου έχει ένα μπαράκι που το λένε Penny Lane κι εγώ θυμήθηκα σφαλιάρες κι αγάπες που πήγαν στον παράδεισο …. αν δεν πήγαν στην κόλαση …