Εμείς για αλλού κινήσαμε ....

Αναδρομή δεύτερη …

«Στο Σαλούβαρδο θα πάτε για ψάρι! Μόνο αυτός ΑΝ έχει φρέσκο…» είπε ο καπετάνιος του φέρυ για την Αμμουλιανή. Βασιστήκαμε στην ορμήνια του γιατί φίλος του Δημήτρη ήτανε και ψέματα δε θα μας έλεγε κι ήτανε και φευγάτος ο τύπος, μ΄ένα κόκκινο μπερέ λοξά φορεμένο και μ’ έναν αέρα πούδειχνε πως σκαμπάζει από γούστα…










Σάββατο πρωί ξεκινήσαμε με τον καιρό πάλι μαζί μας, περάσαμε απ΄την Παλιόχωρα ν’ ανάψουμε ένα κερί στο μπαρμπα-Μήτσο κι από κει κινήσαμε για οδοιπορικό στην ορεινή και απανταχού εορτάζουσα τα Κούλουμα Χαλκιδική. Στα δέκα λεπτά δρόμο φτάσαμε Αρναία, υπέροχη Αρναία, κούκλα Αρναία, ατόφια παραδοσιακή. Στις πλατείες άναβαν κάρβουνα και τα κλαρίνα κλαίγανε απ΄τα μεγάφωνα. Βολτάραμε στις ανηφοριές της, ήπιαμε καφέ με λουκούμι σ΄ένα πανέμορφο μαγαζί και συνεχίσαμε το δρόμο για Ουρανούπολη. Στα Στάγειρα μας κατεβάσανε απ΄τ΄αυτοκίνητα να ρίξουμε κανα δυο γύρες και να μας τρατάρουν τσίπουρο, τσίπουρο από κράνα, φάρμακο κι αγιασμό μαζί. Το πάρκο του Αριστοτέλη ….καλό…Συνεχίζουμε, οξιές παντού καφεκίτρινα χρώματα, γυμνά κλαδια και ξάφνου …. Τέρμα οι οξιές κι αρχίζουνε τα κωνοφόρα…το μάτι πρασινίζει … Προσπερνάμε τη διασταύρωση για Βαρβάρα και κάνουμε σχέδια για την επόμενη εξόρμηση προς τα κει …Στην Τρυπητή ξεστρατίζουμε για Αμμουλιανή …. ερε γλέντια.!!!


Το Σαλούβαρδο δεν τον βρίσκουμε ….. ξανασυναντάμε τον καπετάνιο και μας λέει … «Σαλούβαρδο ειπα γμτι μου!!! Το παρατσούκλι του είναι .. Κληματαριά το λένε το μαγαζι …»

Με το που μπαίνουμε βλέπω μια ντουζίνα μπουκαλάκια από Πλωμάρι ζωγραφισμένα περίτεχνα με χίλια μύρια χρώματα…. Τ’ αγγίζω, ρωτάω, εμείς τα ζωγραφίζουμε μου απαντάει η κοπελιά απ΄την κουζίνα, την ανοιχτή κουζίνα, απ΄τη μια τα τραπέζια, απ΄την άλλη η κουζίνα … Καθόμαστε δίπλα στο αναμμένο τζάκι ….. «Ότι μας έφερε η τράτα……είναι δεμένα τα καΐκια .. ο καιρός …» «Ότι σας έφερε η τράτα…»

Ψιλοκομμένο λάχανο σαλάτα, μαρούλι με μπόλικο φρέσκο κρομδέλι κι άνηθο, θράψαλα τηγανητά, γάμπαρη σαγανάκι με κόκκινη σάλτσα καυτερή πιπεριά και φέτα, πεντέξι μικρά μπακαλιαράκια και τέσσερις ζακέτες καλοτηγανισμένες και καπάκι δυο πιάτα με μια σκορδαλιά καρυδένια,…. μα μια σκορδαλιά καρυδένια ….. Στα χρωματιστά μπουκαλάκια μας έφερε τσίπουρο, δικό του, καλό και για επιδόρπιο φρούτα και χαλβά ταχινένιο.

«Αχ να μας έχει ο θεός γερούς έτσι ν΄ανταμώνουμε …» είπαμε γι άλλη μια φορά και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας με φόρα ….