Tradition-ίζον menu για Πρώτο Tραπέζι.

Αυτό το menu, γεννήθηκε την ώρα που έπινα τον πρωινό καφέ μου και βασικό κίνητρο της γέννησής του υπήρξε ένα άρθρο της Νένας στο Ηungry, με το οποίο ζητούσε προτάσεις για κάτι νέο! Σκέφτηκα ότι όλοι θα κινητοποιηθούν και τα γκαρπάτσα κι οι αφροί και τα σορμπέ κι οι σολομοί θα πάνε και θάρθουν και τότε ήταν που αναρωτήθηκα……..!!! «Θα μπορούσε άραγε-ς να προκύψει ένα Traditionίζον menu που νάναι και λίγο γκλαμουράτο και να αναδεικνύει την Ελληνική παραδοσιακή κουζίνα? Για να δούμε!!

Ο τραχανός είναι το Β΄εθνικό φαγητό μετά τη φασολάδα στην Ελλάδα (καθότι η φασολάδα κάνει και ρίμα), ο δε κοκκινιστός, με μπόλικη φρέσκια ντοματούλα, τραχανός (για ξνόν’ τραχανόν’ ομιλώ), αν βράσει με μια σκελίδα σκορδάκι κι ένα τόσο δα κλαδάκι δεντρολίβανο, μετά χτυπηθεί χωρίς δέος στο multi και σερβιριστεί σε κούπα με τριμμένη φέτα, ξεροψημένες άτσαλες μπουκίτσες ξερού ψωμιού κι ένα φυλλαράκι φασκόμηλο αποπάνω για στολίδι, μια χαρά γκλαμουροβλαχιά αποπνέει.

Μη ξεχνάμε ακόμη ότι η αλάδωτη ντοματόσουπα είναι το φαγητό της Μεγάλης Παρασκευής, οπότε παίζει κι η ντομάτα στο παραδοσιακό! Το πιάτο μας αυτό θα το ονομάσουμε «βελουτέ ντοματοτραχανόσουπα» για να μπερδέψουμε κάποιους που ούτε να τον δουν δε θέλουν τον τραχανά!

Πάμε στο 1ο πιάτο!

Τα βουνά της πατρίδας τα καλύψαμε με τη φέτα και τον τραχανό πάμε τώρα θάλασσα μεριά! Τι ψάρι έχει η Ελλάδα μπόλικο? Ποιο ψάρι είναι αυτό που κάνει τη θάλασσά μας να βράζει ? Γαύρος!

Θα πάρουμε το λοιπόν γαύρο θα τον φιλετάρουμε, θα ξαπλώσουμε μες την κοιλίτσα του ένα κλαδάκι μάραθο ή άνηθο και θα τον τυλίξουμε μ΄ένα ζεματισμένο κληματόφυλλο! Άιντε πιάσαμε και τ’ αμπέλια μας! Θα ψήσουμε το «φασκιωμένο γαύρο» με λεμονόλαδο και πιπέρι φρεσκοτριμμένο για λίγο και θα σερβίρουμε σε σχήμα βεντάλιας, πάνω σε φέτες πατάτας (που στο αλατισμένο νερό που τις βράζαμε μας έπεσε κι ένα ποτηράκι ούζο), κάνοντας σχέδια πάνω του με μια σάλτσα γιαουρτιού με σκορδάκι-λεμόνι-αλάτι και ψιλοκομμένο μάραθο.

Εδώ είναι που σκάνε μύτη τα σορμπέ! Εμείς για ξεπλυθεί το στόμα και να περάσουμε στο κρέας θα τους δώσουμε δυνατό δίκταμο ( για να πιάσουμε και τα ενδημικά) ή φλαμούρι με αρκετό λεμόνι, κανέλα και μέλι, σε format σορμπέ και καθαρίσαμε και με το στόμα!

Πάμε 2ο πιάτο τώρα ….!

Παραδοσιακό φαγητό της πρωτοχρονιάς είναι το σελινάτο!

Τα σφαγμένα γ’ρούνια έπρεπε να καταναλωθούν κι έτσι όλο το διάστημα απ΄τα χοιροσφάια και μετά η κρεοφαγία έπαιρνε κι έδινε. Τα λαχανικά που υπάρχουν το χειμώνα εκτός απ΄το λάχανο, είναι το πράσο και το σέλινο.

Θα βράσουμε το λοιπόν το χοιρινό μας με μπόλικο σέλινο όπως κάνουμε το σελινάτο, θα το αυγοκόψουμε κάνοντας μια παχιά κρέμα ενισχυμένη με corn flour και θα σερβίρουμε από μια μερίδα κρέας, πάνω σε μια δίεση τηγανητών πράσων (τα οποία θα έχουμε βράσει πριν τα τηγανίσουμε), συντροφιά με 2 αγκινάρες, γεμισμένες με σέλινο και βραστό καρότο, με μπόλικο αυγολέμονο πάνω απ’ όλα και με νιφάδες φρέσκων φύλων σέλινου να στολίζουν το πιάτο (αχ!!). «Γουρουνίσια δίεση» τ' ονοματάκι του!

Για επιδόρπιο, τι άλλο από παραδοσιακό των ημερών γαλακτομπούρεκο, πασπαλισμένο την τελευταία στιγμή από πάνω με ζάχαρη και καμένο για να καραμελώσει (είτε με φλόγιστρο, είτε στο γκρίλ για λίγο) και με φλούδες γλυκό πορτοκάλι μπαϊ δε σάϊντ!!

Για μετ’ επιδόρπιο καφέ ελληνικό, vinsanto ή λευκό γλυκό Σάμος, κυδωνόπαστο και σύκα ξερά.

Αυτά και καλά κρασσά!!

Υ.Γ. Φυσικά όσο τρώμε θα ακούμε τραγούδια που έχουν εκτελεστεί από την Έφη Θώδη!