Πορτοκαλί συνέχεια…

..και ΝΑΙ!

Το γλυκό πορτοκάλι γίνεται και με φλούδα μόνο. Πάλι χοντρόφλουδα πορτοκάλια παίρνουμε, πάλι τα ξύνουμε στον ψιλό τρίφτη και τα ξεφλουδίζουμε όπως για να τα φάμε. Αφού τα ζεματίσουμε και πετάξουμε το πρώτο νερό, τα κουλουριάζουμε απαλά και τα περνάμε με βελόνα σε χοντρή κλωστή, σχηματίζοντας 2-3 κομπολόγια. Τα ζυγίζουμε και χρησιμοποιούμε άλλη τόση ζάχαρη…

Βράζουμε – ξαναβράζουμε κατά τα προηγούμενα περί γλυκού, προσέχοντας να μη τα λιώσουμε κι ακολουθούμε κείνα τα βήματα. Όταν κρυώσει, βγάζουμε την κλωστή, δίνουμε μια βράση και μαζεύουμε σε βάζα.

Την ψίχα από τα πορτοκάλια που περίσσεψε, την περνάμε από τον αποχυμωτή και είτε την πίνουμε σύντομα, είτε κάνουμε συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα με ζάχαρη, για το καλοκαίρι σύμφωνα με τα παρακάτω :

Πορτοκαλάδα
4 ποτήρια χυμό πορτοκάλι περασμένο από σουρωτήρι
2 ποτήρια χυμό λεμονιού (λειτουργεί ως συντηρητικό)
2 ½ ποτήρια νερό
1 κιλό ζάχαρη
ξύσμα ενός λεμονιού (βιολογικού)

Βράζουμε τη ζάχαρη με το νερό μέχρι να δέσει σε παχύρρευστο σιρόπι. Ρίχνουμε μέσα τους χυμούς πορτοκάλι – λεμόνι και το ξύσμα σε τουλπάνι και αφήνουμε να κρυώσει καλά. Διατηρούμε στο ψυγείο, σε γυάλινα μπουκάλια.

Σερβίρουμε βάζοντας στο ποτήρι δυο δάχτυλα συμπυκνωμένο χυμό και παγωμένο νερό.

Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε λεμονάδα, με τα παρακάτω υλικά :

Λεμονάδα
3 ποτήρια χυμό λεμονιού
2 ½ ποτήρια νερό
1 κιλό ζάχαρη
ξύσμα ενός λεμονιού (βιολογικού)

Τσιγαρέλια κι αγριολάχανα!

Τσιγαρέλια
Χόρτα του αγρού διάφορα
1-2 σκελίδες σκόρδο
1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
1 κουταλιά του γλυκού γιομάτη κοκκινοπίπερο
1 – 2 μικρά πεπερόνια καούρικα

Με λίγο λαδάκι τσιγαρίζουμε το σκορδο το κρεμμύδι, το πιπέρι και τα πιπεράκια. Χωρίς να προσθέσουμε νερό ρίχνουμε τα χόρτα καλοπλυμένα και μαραμένα μ’αλάτι (τα τρίβουμε) και τα τσιγαρίζουμε να μαραθούν. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο νερό θα βγάλουν. Σιγοβράζουμε για 15 περίπου λεπτά ίσαμε να μαλακώσουν καμπόσο με κλειστό καπάκι.


Για τ΄Αγριολάχανα, πλένουμε καλά τα χόρτα και τα βράζουμε σε λιγοστό νεράκι μ΄αλάτι μέχρι να μαλακώσουν. Σερβίρουμε μαζί με το ζουμί τους, με μπόλικο λεμόνι και φρέσκο λάδι.


Όσο περισσότερα είδη χόρτων έχουμε τόσο πιο τυχεροί είμαστε. Παραπροχτές, γυρίζοντας σπίτι, σκεφτόμουν νάβγω να μάσω φρέσκα χορτάρια που είναι μπόλικα τώρα στα χωράφια κι άλλαξα γνώμη πολλές φορές, μια θα πάω έλεγα, μια δε βαριέσαι, δε θα κάνω το μετάνοιωνα. Τελικά παρκάρισα έξω απ΄το σπίτι κι έγνεψα στα χωράφια άλλη φορα… Πάνω στο πάγκο της κουζίνας βρήκα μια μεγάλη σακούλα γιομάτη καθαρισμένα διάφορα χόρτα … η Αγάπη, η κολητή της μάνας μου (όνομα και πράμα αγάπη) πήγε στην Επανομή και μάζεψε πρωί πρωί και μου τάστειλε…

« Δε ζήταγες τιποτ΄άλλο!!!» μου’παν όλοι μ΄ένα στόμα………
«Μα …. χόρτα ήθελα …..» απάντησα….


Υ.Γ. Τάγραψα μη τα ξεχάσω ...Η φωτο είναι δανεικιά.

.. των Ελλήνων οι κοινότητες ..

Μια πιατέλα είχε μεζέδες για τσίπουρο, ελιές τσακιστές με λεμόνι και ρίγανη, θρούμπες και πράσινες ξυδάτες, πάστα ελιάς με βασιλικό και σκόρδο, τουρσί μελιτζανάκι γεμιστό, ντοματοπιπεριά τουρσί, καυτερή πιπεριά με λαδόξιδο κι ένα ματσάκι κρίταμα ζεματισμένα στο κρασί αλα Ρουσουνέλο.

Δίπλα της ήτανε το πιάτο το βαθύ,με την πέρδικα την ψημένη στην εφημερίδα, μαδημένη, να κολυμπάει στο λαδολέμονο κι αντάμα της το πιάτο με τα «τσιγαρέλια» και τ΄άλλο με τ΄ «αγριολάχανα». Στη μέση της τράπεζας ήταν στημένη η μπουτζούδα του μπάρμπα Νίκου, γιομάτη απόσταγμα φετεινό από μερλό σταφύλι και γύρω τρο-ύρω καμπόσα μικρά ποτηρούδια για να το κοινωνήσουμε.

Δυο ψωμιά του κιλού μονάχα ζύμωσα, ένα ολικής, επιδοτημένο με ηλιόσπορα κι ένα απλό με κοματούδ’ ολικής μέσα του μην είναι κάτασπρο και παρεξηγηθεί η πέρδικα. Τ΄αλεύρια μου βιολογικά, απ΄τον Πετρόμυλο του Αβέρη, καρσί στη Λακκιά.

Γύρω στη μία τσουγκρίσαμε οι πρώτοι κι αρχίσαμε να κουτσοπίνουμε. Το μπουρδέτο, κατακόκκινο και καυτερό, στο φούρνο κρατιότανε ζεστό κι ήρτε κι η παστιτσάδα να το συντροφέψει μέχρι λίγο ν΄ανάψουν τα αίματα με το απόσταγμα. Στις δύο έφτασε και το σοφρίτο και τα τσουγκρίσματα αρχίσαν ν΄αγριεύουνε.

Δυόμισι είχαμε όλοι μαζευτεί, δεκατέσσεροι νοματέοι κι έτσι αρχίσανε τ΄αποκαλυπτήρια. Μάσαμε τα τσιπουρομεζεδικά και τα τσιπουροπότηρα και βγάλαμε σαλάτες μαρούλι, μπρόκολο με λαδολέμονο και ρόκα με ξερό κρομμύδ΄ και φέτες ντομάτα, καθαρά για το μερλό του μπουρδέτου και της παστιτσάδας και το μοσχάτο Λήμνου που θα συντρόφευε το σοφρίτο. Με χοντρό τρυπητό μακαρόνι την έφκιασε την παστιτσάδα η Αλεξάντρα κι έγινε μούρλια κι εκειό το σοφρίτο μοσκοβόλαγε και σα βελούδο σου χάιδευε το στόμα.

Είπαμε το «…απόψεεεε την κιθάρα μουυυ.. τη στόλιιιισα κορδέλεεεες…» και μετά φέραμε τον Τσιτσάνη, τον Άκη και τον Σταύρο τον Κουγιουμτζή στη συντροφιά μας να τους τρατάρουμε λίγη απ΄την Κέρκυρα που αγαπάμε και να μας τρατάρουν λίγη απ΄τη ζεμπεκιά τους.

Στις πέντε ήπιαμε καφέ με μάντολες και μαντολάτα και κουμ κουάτ γλυκό του κουταλιού απ΄την αυλή μου φρεσκοφτιαγμένο, ήπιαμε και λίγο λικεράκι ομώνυμο κι ύστερα αρχίσαμε τα ξεστρατίσματα στην Πόλη και σ΄ άλλα μέρη, με σοροπιαστά , προφιτερόλ , εκλαίρ, μιλφέιγ και με πιοτά χωνευτικά απ΄το Κάρλοβι Βάρι.

Γελάσαμε, τραγουδήσαμε, φωνάξαμε, δακρύσαμε, χορέψαμε κι ύστερα πάλι πιάσαμε το τραγούδι, άλλοτε με τα μάτια μας κλειστά κι άλλοτε να κοιτάμε κατά κει που ‘ναι αυτοί που λείπουν και στις εννιά το βράδυ το διαλύσαμε κάτω απ΄τον νυχτωμένο ουρανό της Ραιδεστού, στέλνοντας χαιρετίσματα στη φωτισμένη Σαλονίκη….

Λεμόνι στην πορτοκαλιά, μωρό μου…

Τούτη την εποχή τα πορτοκάλια είναι μεγάλα και χοντρόφλουδα, ότι πρέπει για γλυκό. Τούτη την εποχή το σπίτι μου μοσκοβολάει πορτοκάλι απ΄τα 5-6 κιλά που φτιάχνει η μάνα μου για το γαμπρό της, το Ντίνο που «πολύ τ΄αγαπάει το πορτοκάλι απ΄τα χεράκια της» Τούτη την εποχή που κανονικά θα ‘τανε χειμώνας …


Γλυκό πορτοκάλι

10 μεγάλα χοντρόφλουδα πορτοκάλια
2 κιλά ζάχαρη
χυμό από ένα λεμόνι

Ξύνουμε τα πορτοκάλια με τον ψιλό τρίφτη γύρω γύρω όπως είναι ολόκληρα. Τα βράζουμε αλλάζοντας το νερό τρεις φορές από 5-10 λεπτά (να μαλακώσουν ίσαμε να τρυπιούνται με το πιρούνι) για να ξεπικρίσουν. Αφήνουμε να κρυώσουν (εκτός νερού) και κόβουμε από το κοτσάνι προς τα κάτω σε έξι κομμάτια το καθένα. Μ ένα ψαλίδι ψαλιδίζουμε το πάνω μέρος της «βαρκούλας» που σχηματίζεται ώστε να κοπούν τα εσωτερικά κοτσάνια και χοντράδια. Κόβουμε την κάθε «βαρκούλα» στη μέση.



Βάζουμε σε κατσαρόλα, ένα ποτήρι νερό με τη ζάχαρη και βράζουμε μέχρι να μισοδέσει. Προσθέτουμε τα πορτοκάλια και ξαναβράζουμε μέχρι να δέσει. Δοκιμάζουμε στάζοντας μια σταγόνα στο νύχι μας, αν σταθεί στογγυλούλα, έδεσε. Αν δε θέλουμε να κάψουμε το νυχάκι μας, κάνουμε το τεστ με το νεροπότηρο. Στάζουμε μια σταγόνα στο νεροπότηρο κι αν δεν διαλυθεί το γλυκό μας ήρθε κι έδεσε!!


Αφήνουμε μια μέρα να «αμολήσει» τα υγρά του και ξαναφέρνουμε σε βρασμό για να εξασφαλίσουμε την αποφυγή μουχλιάσματος, ρίχνοντας μέσα και το χυμό από ένα λεμόνι.


Ζεματιστό όπως είναι το βάζουμε σε γυάλινα βάζα τα οποία είναι καθαρά και στεγνά σφραγίζουμε κλείνοντας το καπάκι κι αναποδογυρίζοντας το βάζο.…..

...συνεχίζεται....

Θάλασσα πλατιά ....

...χτες τ' απόγεμμα, στα Φλογητα...

Κι αν ο αγέρας φυσά, δε μας δροσίζει
κι ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ' τα κυπαρίσσια
κι όλο τριγύρω ανηφόρι στα βουνά
Μας βαραίνουν οι φίλοι
που δεν ξέρουν πια πως να πεθάνουν
Γ.Σ.

Μια κορώνα για τον Κώτσο!

... αααχχχ λεβέντη μοοοοοο!!!!!!!!!!!

(Φάε, φάει, πόσο θα φας πια ....!!!!)

Πίτα μπρός και πίτα πίσω…

Κάθε φορά που χωνόμασταν σε μια κουβέντα που δε μας αφορούσε, που ρωτούσαμε με περιέργεια πράγματα που δεν ήθελαν να μας πουν, η γιαγιά, μας έλεγε : «Αγιού!! Πίτα μπρος και πίτα πίσω…» κι όταν τη ρωτάγαμε τι σήμαινε αυτό μας διηγούνταν την παρακάτω ιστορία :

**********************

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια καλή πεθερά που είχε για νύφη μια μεγάλη κουτσομπόλα και περίεργη γυναίκα! Όλες οι δουλειές έμεναν στη μέση, γιατί η νύφη όπου άκουγε καυγά και σαματά, έτρεχε να μάθει τι γίνεται και ξεχνιόταν εκεί με τις ώρες. Τα παιδιά χωρίς φαϊ, ο άντρας άπλυτος κι ασυμμάζευτος, παραπονέθηκε κάποτε στη μάνα του κι εκείνη ανέλαβε να στρώσει τη νύφη. Κάθε πρωί πήγαινε σπίτι τους κι όταν η νύφη ξεστράτιζε πήγαινε και τη συμμάζευε.

Μια μέρα, ξεκίνησαν να κάνουν πίτα. Η πεθερά τη γέμιση κι η νύφη που παρά τα ελαττώματά της ήταν χρυσοχέρα τα φύλλα! Άρχισε η νύφη να ζυμώνει και πριν τελειώσει ακούστηκε απ’ έξω σαματάς. Οι κεραίες της τεντώθηκαν και το πάθος της την έσπρωχνε να παρατήσει τα πάντα και να βγει να δει τι γίνεται! «Δε θα πας πουθενά!» της λέει η πεθερά και για να την εμποδίζει τη βάζει και ξεντύνεται και της κρύβει τα ρούχα.

Όσο η γυμνή νύφη άνοιγε φύλλα, τόσο ο καβγάς έξω μεγάλωνε κι άλλο τόσο η περιέργεια της γυναίκας. Έκανε να δει απ΄το παράθυρο .. τίποτε.. μισάνοιξε την πόρτα κι έβγαλε το κεφάλι… δεν έβλεπε…οπότε αρπάζει κι εκείνη δυο φίλα, τα τυλίγεται και τρέχοντας έξω απ΄το σπίτι φωνάζει … «Πίτα μπρός και πίτα πίσω .. τι καυγάς στη γειτονιά μας???»

Κίτρινη πόλη ...

Ο ήλιος, ... σήμερα, ... έριξε μια ματιά στον πλανήτη μας….. και χλώμιασε….

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Πώς να μη νοιώσω δέος, με μια τέτοια ανατολή σήμερα?

Έβαλα μια κούπα καφέ και βγήκα στην αυλή κουκουλωμένη με μια κουβέρτα..... ύστερα ξαναμπήκα μέσα και γέμισα άλλη μια κούπα, δώρο για τον Αθήναιο που λαχταράει μια τέτοια στιγμη!

Σ' ευχαριστώ Θεέ .... μουρμούρισα....

Σαβόρο

… και μια κι άρχισα με τα Κερκυραϊκά, ας γράψω και το Σαβόρο, μη το ξεχάσω στην ηλικία που είμαι και μετά ψάχνω για συνταγή. Το Σαβόρο λοιπόν είναι ένα μεζεδάκι για τσίπουρο, κορυφαίο. Γίνεται με γόπες ή μεγάλες μαρίδες ή σαρδέλα.

Αλατίζουμε κι αλευρώνουμε απαλά τα ψαράκια, τα τηγανίζουμε και τ’ αφήνουμε στην άκρη. Στο τηγάνι και στο λάδι που τα τηγανίσαμε, προσθέτουμε κοματούδ αλευράκι ακόμη και το τσιγαρίζουμε μέχρι να ροδίσει. Σβύνουμε με ένα ποτήρι ξύδι, ψιλοκόβουμε 5-6 σκελίδες σκόρδο, καμπόσο δεντρολίβανο, 1-2 φύλλα δάφνης και μια χούφτα σταφίδα μαύρη, προσθέτουμε κι ένα ποτήρι νερό μισό ποτήρι λάδι κι αλάτι και σιγοβράζουμε για 10-15 λεπτά.

Στρώνουμε τα τηγανισμένα ψαράκια σε πήλινο ή πορσελάνινο βαθύ σκεύος κι αφού κρυώσει η σάλτσα μας τα περιχύνουμε ίσα με να σκεπαστούν.

Αφήνουμε στην άκρη και στη βδομάδα πάνω στρώνουμε τραπέζι για τσιπουράκι και μεζέ εκλεκτό, γιατί .. το θέλει το χρόνο του το σαβόρο!!

Μπουρδέτο

1-2 σκορπίνες
ένα μεγάλο κρεμμύδι
κόκκινο πιπέρι γλυκό
ένα πεπερόνι καούρικο (καυτερό πιπεράκι – τσούσκα)
χυμό από ένα λεμόνι


Κόβουμε το κρεμμύδι σε ζάρια, και το ρίχνουμε σε ρηχή κατσαρόλα με λάδι, μαζί με δυο κουταλιές της σούπας πιπέρι κόκκινο και με το πεπερόνι. Μόλις γίνει διάφανο το κρεμμύδι προσθέτουμε μια κούπα νερό και σιγοβράζουμε για 15 λεπτά μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι. Ελέγχουμε το ζουμί (αν είναι λίγο προσθέτουμε νερό), ρίχνουμε λίγο αλάτι και ακουμπάμε απαλά τις αλατισμένες σκορπίνες στο ένα τους πλάι. Μαγειρεύουμε στο σιγανό με ανοιχτή κατσαρόλα περιχύνοντας τις σκορπίνες κατά διαστήματα με το ζωμό. Σε 10-15 λεπτά, τις γυρίζουμε προσεκτικά κι απ την άλλη μεριά. Μόλις το ψάρι γίνει, περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού και σβύνουμε το μάτι.


Ντομάτα στο μπουρδέτο δε βάζουμε λέει… Ντομάτα μαζί με πιπέρι κόκκινο, μπαίνει στο Στακοφίσι, που είναι το μπουρδέτο των πλουσίων και γίνεται με παστό μπακαλιάρο.



Αυτά μου’πε φίλος ΚΚ (Κερκυραίος – Καλοφαγάς) που ψάχνει παλιές Βενετσιάνικες και Κερκυραϊκές συνταγές κι έχει εμμονή με τη γνησιότητα. Και μου έδωσε τη συνταγή γιατί αποφασίσαμε να κάνουμε Κερυαίικο μεσημέρι το Σάββατο. Θα’χουμε σαβόρο για το τσίπουρο κι έπειτα μπουρδέτο μαγειρεμένο απ΄την αφεντιά μου, σοφρίτο απ΄τα χεράκια της Καιτούλας και παστιτσάδα τσ΄ Αλεξάνδρας. Κρασί θα πιούμε απ΄το δικό μου το Μερλό και για γλυκό μάντολες και κουταλιού κουμ κουάτ απ’ το δεντράκι της αυλής μου φρεσκοφτιαγμένο.


Για χώνεψη λικέρ κουμ κουάτ και καφέ…

Αντίπαλες Γαλατόπ’τες

Χαλκιδικιώτικη γαλατόπιτα - της πεθεράς
Όταν με κέρασε πρώτη φορά η πεθερά μου γαλατόπιτα, έπαθα μια μεγάλη ταραχή, καθώς βάζοντας την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου, γεύτηκα γλυκό, αντί αλμυρού που ήξερα από τα γεννοφάσκια μου! Με το ζόρι κατάφερα κι έφαγα εκείνο το πρώτο κομμάτι, με τις μπουκιές βασανιστικά αργά να κατεβαίνουν μια μια, με τεράστια προσπάθεια. Από κει κι ύστερα, όταν άρχισα να αντιμετωπίζω σαν γλυκό αυτή την εκδοχή της γαλατόπιτας, έγινε από τις αγαπημένες γεύσεις που συχνά βρίσκονται σπίτι μου.

Υλικά
2 λίτρα γάλα
1 ποτήρι ρύζι
1 κιλό ζάχαρη περίπου
14 αυγά
βανίλια
3 φύλλα για πίτες (τα φύλλα μπορούμε είτε να τα ανοίξουμε εμείς, είτε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμα)

Ετοιμασία
Βάζουμε το ρύζι με 4 ποτήρια γάλα σε μια κατσαρόλα να βράσει αργά, ανακατεύοντας συνέχεια.
Μόλις το ρύζι μαλακώσει, συμπληρώνουμε λίγο-λίγο όλο το γάλα και τη ζάχαρη, μέχρι να πήξει, σαν ρυζόγαλο, ή για τις ανυπόμονες (σαν εμένα), αφού βράσει το ρύζι και ρίξουμε τη ζάχαρη, δένουμε με corn flour. (Προσοχή!!!! Άν ρίξουμε τη ζάχαρη πριν βράσει το ρύζι,…. τότε …. δε θα βράσει!!!).

Απομακρύνουμε από τη φωτιά, αφήνουμε να κρυώσει λίγο, και ρίχνουμε μέσα τα αυγά (αφού κρατήσουμε 2 κρόκους) και τη βανίλια.

Στρώνουμε τα φύλλα σε ταψί (το κλασσικό τετράγωνο του φούρνου), με το ανάλογο βούτυρο ανάμεσά τους και αδειάζουμε το μείγμα της κρέμας μέσα.

Αφού αραιώσουμε τους κρόκους με λίγο γάλα, τους αλείφουμε απαλά από πάνω (για να πάρει χρώμα) (ναί! Μόνο κάτω έχει φύλλα…).

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 °C για περίπου 45 λεπτά.

Σερβίρουμε αφού κρυώσει, με κανέλλα.

Θρακιώτικη Γαλατόπ’τα – της γιαγιάς
Ξαναμίλησα για τη θκιά μας τη γαλατόπ’τα, την αγαπημένη πίτα του σογιού και του συχωρεμένου του παππού μας του Νίκου. Δεν έχει σχέση με τις γλυκιές πίτες με ρύζι που φτιάχνουν σ΄όλη την άλλη Ελλάδα. Είναι πίτα αλμυρή, μ΄αυγά, γάλα και τραχανό σταρένιο. Είναι πίτα πεντανόστιμη, μεγάλη ζημιά των σιελογόνων, που έκανε τον παππού να την προφέρει με σφιχτά τα χείλια, για να συγκρατήσει τη μασέλα που κολυμπούσε απ΄τις εκκρίσεις που προκαλούσε η εκφορά και μόνο του ονόματός της.

Φύλλο κατά τα γνωστά :
1 ποτήρι νερό
λίγο αλάτι
λίγο λάδι
λίγο ξίδι
αλεύρι

Ζύμωμα, 1-2 ώρες ξεκούραση, 4 μπαλάκια, μαργαρίτα το καθένα και κάνουμε τη γέμιση

Γέμιση
1ποτήρι σταρένιο τραχανά,
2 ποτήρια νερό

Βράζουμε 5-10 λεπτά σιγανά, ρίχνουμε μέσα μοσχοκάρυδο και ελάχιστο μπαχάρι, λίγο λάδι, αλάτι και πιπέρι κι αφήνουμε να φουσκώσει και να κρυώσει .

Ανοίγουμε φύλλο πολλαπλό (μαργαρίτα γαρ!!), στρώνουμε στο ταψί, λαδώνουμε, δεύτερο πολλαπλό και βάζουμε το «γόμο». Ακολουθούν άλλα δυο φύλλα. Αυτό που προσέχουμε είναι τα φύλλα μας να μείνουν προς τα πάνω στα τοιχώματα του ταψιού, σχηματίζοντας ένα τοίχωμα που θα κρατήσει το γάλα που θα ρίξουμε αργότερα πάνω στην πίττα! (τάρτα θυμίζει η όλη φάση!!!) Τρυπάμε με πηρούνι σε διάφορα σημεία την πίττα, ώστε και να μη φουσκώσει το φύλλο και ο χυλός που θα ρίξουμε αργότερα να εισχωρήσει και σε κατώτερα στρώματα και φουρνίζουμε στους 180 για 10-15 λεπτά.

Στο μεταξύ χτυπάμε
8 αυγά,
1 λίτρο γάλα,
1 κουτ. γλυκού κοφτό αλάτι,
μοσχοκάρυδο

και μόλις ροδίσει το πάνω φύλλο, βγάζουμε την ταρτόπιττά μας και το χύνουμε πάνω της.

Ξαναφουρνίζουμε και ψήνουμε άλλη μισή ώρα και κάτι μέχρι να ροδοκοκκινίσει.

Κόβουμε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια κι αρχίζουμε να μαλώνουμε για το ποιος θα πάρει μέση και ποιος γωνιά!

.

.

(Φωτογραφίες δανεισμένες απ, το net, η μιά απ΄το Μαράκι του Μοδίου!!!)

Τα μνημεία στήσης του κυρ Νίκου.

Όποιος ταξιδεύει μαζί μου για Έδεσσα – Πόζαρ (αυτοί είναι πλέον οι συνήθεις προοροσμοί μου!!), υφίσταται κατά τη διαδρομή, τη σχετική ξενάγηση που αποτελεί πλέον “παράδοση” για την ευρύτερη οικογένειά μας. Έχω βέβαια προσθέσει ένα δυο νέα σημεία γενικότερου ενδιαφέροντος, αλλά τα σημαντικότερα παραμένουν τα «μνημεία στήσης του παππού μου»!

Ο κυρ-Νίκος ήρθε ετών 18 στα Γιαννιτσά απ’ τη Θράκη και συγκεκριμένα απ΄ την Πόλη, αφού πέρασε δυο χρόνια αιχμαλωσίας στους Τούρκους – άλλη φορά θα πω γι αυτά – και ήταν απ’ τα καλύτερα μαστόρια στα Γιαννιτσά. Οικοδόμος, κουκουές χαρακτηρισμένος (σύνδεσμος του κόμματος), πράγμα που δεν μπορώ να πω ότι τον βοήθησε ιδιαίτερα στην πολυτάραχη ζωή του, ούτ’ αυτόν ούτε τη μάνα μου που από Νομική που είχε περάσει την ανάγκασαν να φοιτήσει στη Θεολογία για να την γράψουν στο Πανεπιστήμιο (αυτό δα έλειπε, να σπουδάζει το κράτος παλιοκουμούνια!!!!!)! Τα έργα του πολλά στα Γιαννιτσά, έχτισε τις αποθήκες του συνεταιρισμού, εκκλησιές κι άλλα πολλά.

Υπάρχουν όμως δυο «μνημεία» που έστησε ο παππούς και που για την οικογένεια αποτελούν τα «μνημεία στήσης» του.

Ο παππούς στήνων το άγαλμα των Γιαννιτσών, απεικονίζεται αριστερά, εμφανώς ζοχαδιασμένος που καθυστερούν για φωτογραφίες και τα ρέστα ....

Μπαίνοντας στα Γιαννιτσά, στ’ αριστερά, βρίσκεται το «Μνημείο». Κάθε φορά λοιπόν που πλησιάζουμε, διερχόμενοι τώρα πια, ενημερώνω όποιον είναι μαζί μας πως αυτό το άγαλμα το ‘στησε ο παππούς μου ο Νίκος! Για την ακρίβεια έχτισε τη βάση πάνω στην οποία στήθηκε το άγαλμα που ποτέ δεν πρόσεξα ούτε έμαθα τι συμβολίζει!

Το καμίνι του παππού

Βγαίνοντας απ τα Γιαννιστά, πάλι αριστερά, βρίσκεται ένα καμίνι. Το καμίνι αυτό, το ‘στησε ο παππούς με το θείο Μανώλη.




Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και την επαναλαμβανόμενη ενημέρωση για αυτά τα δυο μνημεία, κάθε που περνούσαμε από κει. Είναι μια παράδοση που πέρασε από γενιά σε γενιά και που την πέρασα κι εγώ στο γιο μου και στους κατά καιρούς συντρόφους και φίλους μου!



Το ίδιο κάνουν κι όλοι οι λοιποί του σογιού κι είμαστε τελικά ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για τα «μνημεία στήσης του παππού μας!!!»

Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α !

Έστριψα απ' το δρόμο του χωριού μου στον κεντρικό κι ένας ολοστρόγγυλος ήλιος μου 'στειλε χαιρετίσματα με την αντανάκλασή του.

Καλό Σαββατοκύριακο........

Θρακιώτικο «Μαντί»

Το Μαντί είναι ένα επίσημο φαγητό που το τρώμε την Αποκριά. Διαβάζω από δω κι από κει διάφορες συνταγές, με κιμάδες αρνίσιους, με κοκκινιστές σάλτσες και γιαούρτια, με βράσιμο σε κατσαρόλα. Υπάρχει Πολίτικο, υπάρχει Καισσαρείας, Ποντιακό, υπάρχουν κι άλλα! Το «Θρακιώτικο μαντί» όμως, γίνεται με κοτίσιο ζουμί και κοτίσια σκώτια!

Να λοιπόν πως το έφτιαχνε, η θκιάμ’ η γιαγιά, η Θρακιώτισσα κυρα-Σεραφεία. (Άλλη μέρα θα γράψω και για τη «Θρακιώτικη γαλατόπιτα» που ουδεμίαν σχέση έχει με τις απανταχού «γλυκιές» γαλατόπιτες!)

«Το καλύτερο μαντί της ζωής μου»!!!

Βράζουμε μια κότα.

Οσηνώρα, ετοιμάζουμε τη γέμιση να κρυώνει :
Ζεματάμε 1/2 κιλό συκωτάκια πουλιών και τα ψιλοκόβουμε.
Τσιγαρίζουμε ένα ξερό κρεμμύδι,
τα συκωτάκια,
1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο,
προσθέτουμε ένα φλυτζάνι σταρένιο τραχανά (γλικόν’(ι)),
μπαχάρι τριμμένο,
λίγο γαρύφαλο,
πιπέρι,
αλάτι,
ένα φλυτζάνι ζωμό απ’ την κότα που βράζει
και βράζουμε μέχρι να τελειώσουν τα υγρά.

Αφήνουμε να κρυώσει και φτιάχνουμε τη ζύμη :
Υλικά
1ποτήρι χλιαρό νερό
Ενα «ζαροχούφτ’» αλάτι (κοφτό κουτάλι σούπας)
1 φλυτζανάκι του καφέ λάδι
½ φλυτζανάκι του καφέ ξύδι
800 γρ. περίπου αλεύρι (όσο για σφιχτή ζύμη)

Ζυμώνουμε καλά κι αφήνουμε στην άκρη 1-2 ώρες τη ζύμη πλασμένη σε μπάλα να ξεκουραστεί.

Χωρίζουμε σε 4 κομμάτια, φτιάχνουμε πιτάκια (διαμέτρου 20 εκ). Το ένα πιτάκι το χωρίζουμε ξανά στα τρία, τα ξανακάνουμε πάλι πιτάκια, τα τοποθετούμε το ένα πάνω στ΄άλλο με φυτίνη καλά απλωμένη ενδιάμεσα και τα βάζουμε στο ψυγείο. Τ΄άλλα τρία τα κρατάμε για να τ΄ανοίξουμε σε φύλλο ένα ένα. Ανοίγουμε το πρώτο φύλλο με διάμετρο 60 εκατοστά και το κόβουμε σταυρωτά, σε κομματάκια 7Χ7 περίπου.

Αφού κρυώσει η γέμιση, βάζουμε από ένα κουταλάκι του γλυκού γέμιση σε κάθε κομματάκι ζύμης και πιάνοντας τις τέσσερις γωνιές του το φτιάχνουμε «μποχτσαδέλ(ι)» = σακουλάκι, χαλαρό και το βάζουμε σ΄ένα λαδωμένο ταψί. Μ΄αυτό τον τρόπο, γεμίζουμε όλα τα κομματάκια του πρώτου φύλλου, ανοίγουμε και το δεύτερο και συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο και στο τέλος γεμίζουμε το ταψί μας, χωρίς να στριμώξουμε τα «μποχτσαδέλια». Αν δούμε ότι δε μας έφτασαν τα φύλλα «κλέβουμε» λίγο από το φυλαγμένο στο ψυγείο, ώστε το ταψί να γεμίσει.

Βγάζουμε το τριπλό φύλλο από το ψυγείο, το ανοίγουμε σε όσο πιο λεπτό και όχι τρύπιο μπορούμε και το απλώνουμε πάνω από τα μποχτσαδέλια μας χωρίς σούρες. Ραντίζουμε με λάδι και νερό και ξεροψήνουμε στους 180 (αέρα) 45 λεπτά με μία ώρα, ενώ στο μεταξύ σουρώνουμε το ζουμί της κότας που θα πρέπει να είναι τουλάχιστο δυο λίτρα (Αν δεν είναι συμπληρώνουμε νερό). Με το που θα ξεφουρνίσουμε το μαντί, έτσι όπως θα ζεματάει, χύνουμε το ζωμό μέσα στο ταψί και σκεπάζουμε με ένα άλλο ταψί, ώστε να μουλιάσει.

Την κότα την κάνουμε ότι θέλουμε, ποτέ δε θυμάμαι την τύχη της και επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο μαντί. Σαλάτες και τα ρέστα, δικά σας. Ποτέ δε με απασχόλησαν όταν είχα να κάνω με το μαντί της γιαγιάς. Φέτα μπόλικη (το γιαούρτι δεν το πολυγουστάρω…) και κόκκινο κατά τα γούστα και την ποσότητα, κρασί !!

Προσοχή! Είναι μεταλλαγμένο!

Παράνομο μεταλλαγμένο ρύζι στα ράφια των σούπερ-μάρκετ!!!!!



Συνεχίζει να πωλείται στα σούπερ μάρκετ, εν γνώσει του ΕΦΕΤ, του αρμόδιου κρατικού φορέα για θέματα τροφίμων, ο οποίος περιορίστηκε να καλέσει τους καταναλωτές που το έχουν προμηθευτεί να μην το καταναλώσουν. Αλήθεια, εσείς ενημερωθήκατε σχετικά;

Κοιτάξτε προσεκτικά τα ντουλάπια της κουζίνας σας. Μήπως αγοράσατε κι εσείς πρόσφατα κάποια από τις παρακάτω παρτίδες ρυζιού της εταιρίας Rickmers Reismuhle (Εισαγωγέας: ΑΦΟΙ Χατζηαθανασίου ΕΠΕ), δηλαδή το γνωστό σε όλους μας Bali;

Εμπορικό σήμα Συσκευασία Αριθμός παρτίδας Ημερομηνία λήξης

Bali ρύζι classic parboiled 500 g 107771 08.08.09
Bali ρύζι classic parboiled 500 g 107773 09.08.09
Bali ρύζι classic parboiled 500 g 107774 10.08.09
Bali ρύζι classic parboiled 500 g 107208 23.05.09
Bali ρύζι classic parboiled 1 kg 106102 21.03.09
Bali ρύζι classic parboiled 1 kg 106162 20.02.09
Bali genius 500g 105444 18.01.09
Bali Καστανό Genius 106091 05.04.09
Bali parboiled με αγριόρυζο 500g 107991 07.08.09
Bali parboiled με αγριόρυζο 500g 107992 07.08.09
Bali parboiled με αγριόρυζο 500g 106099 21.03.09
Bali parboiled με αγριόρυζο 1 kg 107268 30.05.09
Fit for fun 500 g 106949 15.11.07



Ή κάποια από τις παρακάτω παρτίδες της εταιρίας Minerva;

Εμπορικό σήμα Συσκευασία Αριθμός παρτίδας Ημερομηνία λήξης

RIZIANA parboiled 500 g PVP0601504 Μάιος 2008
RIZIANA parboiled 1 kg PVP0601507 Μάιος 2008


Αν ναι, ή αν τα βρείτε στην επόμενη επίσκεψή σας στο σούπερ μάρκετ, μην πανικοβληθείτε, αλλά ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

Διαμαρτυρηθείτε στο σούπερ μάρκετ!
Ζητήστε να το αποσύρουν αμέσως. Το προϊόν κυκλοφορεί παράνομα.
Ζητήστε επίσης να εξασφαλίσουν από τους προμηθευτές τους ότι τα προϊόντα που διακινούν δεν είναι μεταλλαγμένα!

Διαμαρτυρηθείτε στην εταιρία!
Πετάξτε το προϊόν κρατώντας μόνο τη συσκευασία. Στείλτε την στην εταιρία, ζητώντας να σας αντικαταστήσουν το προϊόν με άλλο, το οποίο να συνοδεύεται από εγγυήσεις ότι δεν είναι και αυτό μεταλλαγμένο.

Απαιτήστε:
Ø Να αποσυρθούν άμεσα οι συγκεκριμένες παρτίδες και να καταστραφούν. Επίσης ζητήστε να ελεγχθούν οι υπόλοιπες για την παρουσία μεταλλαγμένου ρυζιού
Ø Να πραγματοποιούνται τακτικά οι απαραίτητοι έλεγχοι ώστε να διασφαλιστούν οι καταναλωτές ότι το παράνομο μεταλλαγμένο ρύζι δε θα διακινηθεί στο μέλλον στην αγορά

Διαμαρτυρηθείτε στις αρμόδιες αρχές!
Επικοινωνήστε με τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή (ο κρατικός φορέας για την προστασία του καταναλωτή) στο τηλέφωνο 1520 και ενημερώστε για την ημερομηνία και τον τόπο όπου αγοράσατε το παράνομο μεταλλαγμένο ρύζι.

Απαιτήστε:
Ø Να αποζημιωθούν οι καταναλωτές που αγόρασαν ή / και κατανάλωσαν το μεταλλαγμένο ρύζι
Ø Να λάβουν οι αρμόδιοι φορείς τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αποσυρθούν άμεσα από την αγορά οι παρτίδες του μεταλλαγμένου ρυζιού και στη συνέχεια να καταστραφούν.
Ø Να διενεργούνται τακτικά οι απαραίτητοι έλεγχοι ώστε να διασφαλιστούν οι καταναλωτές ότι παράνομα μεταλλαγμένα προϊόντα δε θα διακινηθούν στο μέλλον στην αγορά.


Θυμηθείτε: Μόνο η αντίδρασή μας ως καταναλωτές θα μας εξασφαλίσει τρόφιμα καθαρά από μεταλλαγμένα.

Μην αμελήσετε να κάνετε τη δική σας έρευνα και να διαμαρτυρηθείτε στους αρμόδιους!

Είναι σημαντικό!

Πόζαρ

πο(κάτω) - ζαρ(απ’ τη φωτιά)

Για το Πόζαρ, πολλές φορές έχω μιλήσει στους φίλους μου και κάποτε έγραψα κιόλα γιαυτό.

Όσα και να πω όμως γι’ αυτό το μαγικό μέρος είναι λίγα. Όσα και να περιγράψω, όσα και ν’ ανιστορήσω δε φτάνουν για να νοιώσεις ότι νοιώθω σα βρίσκομαι εκεί, σαν αναπνέω κι ο αγέρας δροσίζει το μέσα μου, σα βαδίζω κι ακούω νερά από παντού να κυλάνε, σα βουλιάζω στο ζεστό νερό και φεύγει από πάνω μου κάθε λερή σκέψη, σαν αφήνω τον καταρράκτη να μου μαστιγώνει την πλάτη με το κεφάλι σκυφτό σε στάση μετάνοιας!

Λύτρωση ίσως…. , χαρά σίγουρα. Θέλω ν΄αγκαλιάσω όλο το ποτάμι, όπως κείνα τα δέντρα που ‘χουνε βράχους τεράστιους αγκαλιασμένους σφιχτά με τις ρίζες τους, θέλω να πετάξω μεσ’ το Ράμνο Μπορ, όπως σε κείνα τα παιδικά όνειρα πετούσα συχνά .........

3.38

Είναι κάτι άυπνες βραδιές που το πόδι αναζητά στα στρωσίδια τη σκιά της ζεστασιάς σου, η ακοή στήνει καρτέρι στο ρυθμό της ανάσας σου και σαν σε βρίσκω αγάπη μου, … να ‘ξερες πόσο ευφραίνομαι…

Άνθρωποι και ζωντανά!

Άνοιξα το ραδιόφωνο κι ένας ξενοσπουδαγμένος, ευρωπαίος πολίτης, ελληνάρας, κτηνίατρος μάλλον, μιλούσε για το χαρακτήρα των σκυλιών και για τη συνέντευξη που περνάει κάθε ΠΕΛΑΤΗΣ του, για να του ΠΟΥΛΗΣΕΙ τον πιο κατάλληλο σκύλο που να ταιριάζει στην προσωπικότητα του αφεντικού!

Γιατί ο πελάτης, κακό αφεντικό θέλει νάναι, ν’ ΑΓΟΡΑΣΕΙ το σκύλο να τον έχει αρχικά μέσα στο διαμέρισμα για διακοσμητικό, να του κάνει χαρές τις λίγες ώρες που θα τον βλέπει κι αργότερα, όταν θ’ αρχίσουν να τον ενοχλούν οι τρίχες κι άλλα, τότε που θα ‘χει βαρεθεί και να τον βγάζει βόλτα να κοπρίζει πεζοδρόμια και γρασίδια, να τον βγάλει στο μπαλκόνι του, μόνο κατάμονο, με καμμια ξεραμένη γλάστρα για παρέα, αλλά νά ‘χει τέτοιο χαρακτήρα και διαπαιδαγώγηση ο σκύλος που να μη κάνει σαματά και βρει και κάνα μπελά με τους γειτόνους ο άνθρωπος!

Και τα ‘λεγε με τέτοια πειστικότητα ο άθλιος που κόντεψα να πιστέψω πως καλός σκύλος είναι αυτός που δεν ενοχλεί τον άνθρωπο…………….

P E T S A R E N O T C H R I S T M A S P R E S E N T S !

Ο ΚΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ - Μεσογειακά κρινάκια

Ότι ζωντανό γύρω μου, αυτά τα ασφοδέλια

και τούτη η γούρνα με το ζεστό αίμα.

Pancratium maritimum L.
Amaryllidaceζ
Sea Daffodil, Sea Lily, Sand Lily English
Lys de Mer French
Giglio di Mare Italian
Narciso das Areias Portuguese
Pancracio Spanish
Κρίνος της θάλασσας Ελληνικά

Περιγραφή: Πολυετές φυτό με βολβό, με παχύ κορμό 8-15mm σαν καλάμι ύψους 35-40cm. Ξεφυτρώνουν 3-12 όμορφα λουλούδια σε σχήμα κορώνας, με χρώμα λευκό και με υπέροχο άρωμα
Είναι ένα από τα πιο εξωτικά μέλη της οικογένειας amaryllis pancratium maritimum φύεται γύρω από τις ακτές της Μεσογείου. Φυτό σπάνιο και καλλωπιστικό, είναι ένα στολίδι της φύσης.

Απαραίτητα προέχει η προστασία του λόγω της περιορισμένης εμφάνισής του.

Χαρακτηριστικό του είναι η δυνατή και γλυκιά μυρωδιά.Αυτό το μικρό φυτό παράγει πολλά άνθη, των οποίων έξι πέταλα διαμορφώνουν το στέμμα κατά τον τρόπο των ασφόδελων,και για αυτό είναι γνωστό με το όνομα «Θαλάσσιος Ασφόδελος»

Τα φύλλα του είναι σαρκώδη,γκριζοπράσινα και σε σχήμα λουρίδας,ενώ οι καρποί του είναι μεγάλοι,σε σχήμα βολβού. Φυτρώνει σε αμμώδεις παραλίες και σε αμμόλοφους, σε μακρινή απόσταση από τη θάλασσα. Ανθίζει ανάμεσα στον Αύγουστο και τον Οκτώβρη. Άνθος και φύλλα εμφανίζονται μέσα από την καυτή άμμο Τα άνθη του μισανοίγουν πριν δύσει ο ήλιος για να φτάσουν στο ζενίθ του ανοίγματος όσο η νύχτα προχωρεί.

Όταν οι καρποί ωριμάσουν, πετάγονται απο μέσα τους κατάμαυροι σαν κάρβουνα σπόροι, μεγάλοι, πολυγωνικοί και μαλακοί. Καθένας τους κρύβει στο κέντρο του ενα μικρό βολβό που είναι ο πραγματικός σπόρος. Αυτός θα θαφτεί στην άμμο και θα μεγαλώνει, ψάχνοντας όλο και πιο βαθιά να βρει υγρασία για να ζήσει. Όσοι επιζήσουν μετά 4-5 χρόνια θα καταφέρουν να ανθίσουν και να συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής τους.

Τρεις τέτοιοι βολβοί, με κόπο και στοργή περίσσια ξεθαμμένοι απ’ του Αη Μάμα την αμμουδιά και καμπόσοι σπόροι μαύροι, βρέθηκαν εξ’ αιτίας μου στην παραλία των Φλογητών. Κοντά στις καλαμιές τους φύτεψα για να μη τους βλέπει ανθρώπου μάτι, παρά μόνο βατράχια φίδια και πετούμενα ν’ αγγίζουν τα σαρκώδη,γκριζοπράσινα και σε σχήμα λουρίδας φύλλα τους, έσπειρα δίπλα και τα νιούτσικα σποράκια, Οκτώβρη μήνα όλα αυτά κι οπλίστηκα μ΄υπομονή για να δω αν τελικά η αποικία θα στεριώσει, γιά τρία εγκλήματα ακόμη έχω κάνει ενάντια στη μάνα φύση!

Δύο του χρόνου του καινού, πήγαμε στα μέρη κείνα κι έτρεξα στις καλαμιές κι ήτανε μέγιστη η χαρά μου που φρέσκα φύλλα είδα να προβάλλουν απ’ την καρδιά και να με χαιρετάνε! Δεν πέθαναν οι βολβοί, ... για το έγκλημα δεν είμαι σίγουρη αν δεν το ‘κανα ….

Αντίο, φίλε Νίκο...

... μόλις έμαθα ... καλήν αντάμωση...

Ζορμπέ (από το Ζορμπά) αφεψηματικό!

(... αφιερωμένο στη φίλη μου Magica)

Καλή να ‘ναι μαζί μας η νέα χρονιά, γλυκιά μου Μάτζ και γλυκιά ωσάν το σορμπίζον, μελωμένο «διαχωριστικό» που σου αφιερώνω!

Το λοιπόν για να το φτιάξουμε βράζουμε δυο ποτήρια νερό κι αφού φουσκαλιάσουν, ρίχνουμε μέσα μια γενναία ποσότητα δίκταμου ή φλαμουριού με μπόλικα ανθάκια κι ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο κανέλας και καπακώνουμε την κατσαρόλα αφού πρώτα σβήσουμε το μάτι. Αφήνουμε για 10-15 λεπτά και στραγγίζουμε.

Αφού γίνει λίγο χλιαρό, στραγγίζουμε μέσα μισό λεμόνι, ρίχνουμε 3/4 ποτηριού μέλι κι ανακατεύουμε καλά. Περιμένουμε να κρυώσει και το καταψύχουμε κατά τα συνήθη είτε σε σορμπιέρα (ποτέ δεν το ‘χω κάνει έτσι γιατί δεν έχω σορμπιέρα) είτε σε μπολ στην κατάψυξη και το χτυπάμε στις δυο περίπου ώρες στο μπλέντερ να σπάσει ο πρώτος πάγος και μετά το βάζουμε σε θήκες για παγάκια για να χτυπηθεί ευκολότερα πριν σερβίρουμε, κρατώντας μια μικρή ποσότητα σε θερμοκρασία δωματίου.

Πως θα το σερβίρουμε τώρα! Αφού χτυπήσουμε τα παγάκια να γίνουν ωσάν χιόνι ανακατεύουμε με το θερμοκρασίας δωματίου που κρατήσαμε στην άκρη, τοποθετούμε σε ψηλοπόδαρο ποτηράκι, ρίχνουμε μερικές κλωστίτσες μέλι από πάνω, προσεχτικά μ ένα κουταλάκι, πασπαλίζουμε ελάχιστη, όχι απ΄την άσπρη, μα απ΄την καφέ σκόνη (κανέλλα) και στερεώνουμε για στολίδι μια φλουδίτσα λεμόνι στην άκρη.

Αν και το δίκταμο είναι πιο πιασάρικο, εγώ προτιμώ το φλαμούρι που μου φέρνει μνήμες παιδικές από γειτονιές, αυλές χωμάτινες, και γιαγιάδες με κλαρωτές ρόμπες. Περί ορέξεως ….